Posiadanie ogrodu niesie wiele radości, ale też wiąże się z wieloma obowiązkami. Wachlarz różnych zabiegów, jakim możemy (a często nawet powinniśmy) poddać nasz ogród jest bardzo szeroki. Jednym z takich zabiegów jest ściółkowanie. Wykorzystuje się do niego m. in. korę drzew. Rzadko jest to kora drzew liściastych, a najczęściej spotykamy korę drzew iglastych. Najpopularniejsza natomiast jest kora sosnowa. Jest to nie tylko najłatwiej dostępny rodzaj kory ogrodowej, ale też jeden z najlepszych. Po co jednak stosuje się ściółkowanie i dlaczego właśnie kora sosnowa uchodzi na najlepszą do stosowania w tym zabiegu?
Ściółkowanie to nic innego, jak przykrycie wierzchniej warstwy gleby innym materiałem – organicznym lub nieorganicznym. Zabieg taki niesie ze sobą liczne korzyści, m. in.: ochronę gleby przed wymywaniem, zabezpieczenie korzeni roślin przed przegrzaniem i przemarznięciem, jak i ograniczenie rozwoju chwastów. Doświadczenie pokazuje, że kora sosny, która powstaje de facto jako odpad w przemyśle drzewnym, jest wprost stworzona do ściółkowania.
Kora sosnowa - surowa czy przekompostowana?
Na wstępie warto zaznaczyć, że na rynku dostępna jest kora sosnowa surowa, jak i przekompostowana. Warto o tym wiedzieć, gdyż różnią się one nieco właściwościami. Kora przekompostowana, która poddawana jest kompostowaniu co najmniej rok, czasami dwa lata, potrafi wzbogacić glebę w liczne składniki odżywcze. Dobrze nadaje się także do zakwaszania gleby, co służy niektórym roślinom, nie należy jej jednak stosować w przypadku roślin wolących zasadowy odczyn gleby. Kora przekompostowana jest też mniej dekoracyjna, niż kora surowa i wymaga częstszego uzupełniania oraz wymiany. Podczas gdy kora przekompostowana będzie pełniła swoją rolę przez rok lub dwa, kora surowa pozostanie na miejscu przez dobrych kilka lat. Dlatego kora surowa to wariant zdecydowanie bardziej ekonomiczny. Ale nie tylko to przemawia za jej użyciem. Ma też jaśniejszą barwę i jest zdecydowanie bardziej dekoracyjna. Przyczynia się to do jej wielkiej popularności. Zawiera jednak więcej polifenoli i garbników, które utrudniają rozwój roślin. Przydatna cecha przy walce z chwastami, jednak mało korzystna dla naszych roślin. Dlatego korę sosnową należy stosować ostrożnie. Bakterie rozkładające korę sosnową pobierają z gleby duże ilości azotu, więc warto równolegle ze ściółkowaniem korą sosnową stosować nawozy azotowe. Oczywiście problem wyjaławiania gleby z azotu będzie dotyczył w głównej mierze kory surowej – kora przekompostowana może wręcz wzbogacić glebę w azot. W jej przypadku proces rozkładu jest bowiem już w pewnym stopniu posunięty dzięki kompostowaniu.
Kiedy i jak użyć kory sosnowej?
Ściółkowanie korą sosnową najlepiej przeprowadzić wczesną wiosną, przed rozwojem chwastów. Ściółkować można również w pozostałych porach roku, warto pamiętać jednak, by uprzednio usunąć chwasty. Korę sosny należy układać w odpowiednio grubej warstwie. Powinno to być przynajmniej kilka centymetrów, aby ściółkowanie było skuteczne, przy czym warstwy przekraczające grubość kilkunastu centymetrów również nie są już korzystne. Wokół samej rośliny watro zostawić też nieco wolnej przestrzeni, niepokrytej korą. Ułatwi to rozrost roślinny. Korę sosnową rozkładamy bezpośrednio na glebie lub na wyłożonym uprzednio materiale – np. agrowłókninie. Pierwszy sposób jest oczywiście tańszy i prostszy, ale agrowłóknina (lub inny materiał) może znacząco wydłużyć życie warstwy kory.
Korę sosnową stosujemy głównie w przypadku roślin lubiących lub tolerujących nieco kwaśne podłoże, a więc wszelkiego rodzaju iglaków, wrzosów, azalii, różaneczników i borówek. Unikać należy ściółkowania korą sosnową roślin, które zdecydowanie preferują podłoże zasadowe.
Kora sosnowa to materiał ceniony i powszechnie stosowany w ogrodnictwie. Odznacza się szeregiem cech, które poprawiają warunki wzrostu roślin w naszym ogrodzie. Dlatego warto stosować ściółkowanie, a przede wszystkim warto stosować ściółkowanie korą sosny.